Ich - die Selfkantplakett
Eine Hommage an die Selfkantplakette von Wilhelm Küsters in Selfkantplatt
14.01.2012
Kirmes, Sunnig, Sumertijd
hüt is het weijer ens suwiet.
Het Dörp geschmückt wie e Festbankett
extra für mich –de Selfkantplakett.
Wat bönn ich doch all lang bekend
alles marscheerd für mich un rennt,
Trumm, Flöt un Fanfare sind op de been
un ginge hüt ger mit mich no hem.
Gebore wurd ich bi de Gemeende in die sestiger Johre
Ich höb noch niks va mine Glanz verlore.
Wat wurd de Wenter üver hell geprobt
gelacht, geschubt un och gelobt.
Menige Leermester wor a mich ant twifele
wenn Musikante sich and ifere.
Do steht en Cis un doch geen C
noch ens va ,vüre ,hopp alle.
Piano net Forte höb ich gesacht
bestömmt weijer vergete üver Nacht .
Ich kijk denn heimlich un denk bij mich
wat make die sich e werk für dich.
De sunnig verget un jeder gov sie best
de Preisrichter entscheide de Rest.
Su würd het ovend in het Zelt
de Bürgermeester nu sin Rede hält
Dobij klingt noch zackig un rasch
de berühmde Selfkantmarsch.
All word ihr good vandaag, in rut, of groen un schwart
nu breng ich het endlich üver het hart.
Gewunne het wie jedes Johr maar eene,
et is det Chor:, mit die go Flötiste un völ kleene:,
Aan den Tabmormajor werd üvergefe ich nu feierlich
op het Zelt is Stimmung man fröt sich üver mich.
Ich werd gedüt un rundgereckt
su langsam et op heem a geet.
In het Dörp nu agekumme würd gefiert mit Flöt un Trumme.
Nacht is het düster, un sihr laat,
de Tambormajor un ich- schun saat.
Ich hang noch ümmer aan de Kett
su gont wir twi nu möch no Bett.
Droem all get van die notste Feste
denn-ich gon ümmer mit die Beste.
Als stolze Musik -Presentant
van us Heemat Selfkantland.